Ostatni według chronologii tom o przygodach prywatnego detektywa, Owena Yeatesa, właśnie został opublikowany przez Fabrykę Słów. Choć nie wydawana po kolei, seria ta jest naprawdę solidnym kawałem opowieści detektywistycznej z zadziorem science-fiction. No i jeszcze charakterystyczny główny bohater, będący typowym przedstawicielem swojego fachu, zdystansowany do otaczającego go świata i siebie samego, cyniczny, posiadający dużą dawkę humoru, a jednocześnie opisujący swoje przypadki w dość poczytnych książkach. Tak... Owen zapada w pamięć. Dlatego z zainteresowaniem sięgnąłem po "Ostatnią przygodę". Już sam tytuł powieści oznajmia to, co nieuniknione. Owen, mający już swoje lata, w świecie, który zaczyna się zmieniać i nie potrzeba w nim kogoś takiego jak prywatny człap, zastanawia się, co dalej. Wiadomo, iż Eugeniusz Dębski nie da mu odejść w spokoju, za co powinniśmy być autorowi wdzięczni. "Ostatnia przygoda" zaczyna się od trzęsienia ziemi dla naszego bohatera. W niesprzyjających warunkach pogodowych, niesamowitym upale, jaki panuje w miejscu jego zamieszkania, zmaga się on z zaakceptowaniem nowej oferty pracy. Przyjmując propozycję swego długoletniego przyjaciela, oficera CBI, Sarkissiana, wstępuje w szeregi tej organizacji, a do pomocy dostaje trzy niezwykle urodziwe i skuteczne współpracownice, nazywane Aniołkami Owena. Niemal z marszu trafia im się przypadek dziwnego morderstwa, które miało miejsce w domu obok ich biura. Na domiar złego, odzywa się dawny przełożony Owena z wojska, sierżant Kaszel, prosząc go o pomoc w rozwikłaniu zagadki największego masowego samobójstwa, jakie miało miejsce w dziejach USA. Obie te sprawy nie są ze sobą związane, a Owen musi wybrać, która z nich jest ważniejsza. Wybór, jakiego dokona, będzie i tak nieodpowiedni. Lecz dlaczego, o tym trzeba się przekonać, sięgając po tę najgrubszą w serii książkę. Autor nie szczędził w niej wielu zwrotów akcji i zmyłek, będących codziennością dla Owena i zaprzyjaźnionych z nim czytelników. Tym jednak razem nie przyjdzie mu stanąć naprzeciw trudnościom samemu, gdyż będzie miał do pomocy kilka osób. To ciekawa odmiana w serii, gdzie raczej Owen grał zawsze pierwsze skrzypce solo. Pomimo tego, wciąż jest on najjaśniejszą gwiazdą powieści, choć już nieco utemperowaną życiem rodzinnym i całą sytuacją.